Η μόλυνση με τον ιό λαμβάνει χώρα μέσω μικροτραυματισμών, ιδιαίτερα κατά τη σεξουαλική επαφή. Τα ίδια τα κονδυλώματα είναι εξαιρετικά μεταδοτικά. Μη σεξουαλικοί τρόποι μετάδοσης του HPV είναι επίσης πιθανοί. Οι ασθενείς μπορεί να μεταφέρουν τον ιό με τα μολυσμένα δάχτυλά τους στα γεννητικά όργανα των συντρόφων τους.
Οι τύποι HPV 6 και 11 που προκαλούν τα κονδυλώματα μπορεί, επίσης, να προκαλέσουν βλάβες τύπου κονδυλωμάτων και στον στοματικό βλεννογόνο, στις ρινικές θαλάμες, στον επιπεφυκότα και στον λάρυγγα.
Τα κονδυλώματα μπορεί να εντοπίζονται σε μία θέση, αλλά συνήθως είναι πολυάριθμα γιατί ενώ η μετάδοση συμβαίνει σε ένα σημείο των γεννητικών οργάνων, ο ιός μεταφέρεται με αυτοενοφθαλμισμό και σε άλλες θέσεις. Προσβολή πολλαπλών θέσεων παρουσιάζει το 50% των ασθενών. Ιδιαίτερα ευάλωτες είναι οι ανοσοκατεσταλμένες ασθενείς και οι ασθενείς με διαβήτη.
Σπάνια, οι ασθενείς με κονδυλώματα αιδοίου και ενδοκολπικά παρουσιάζουν κνησμό, καύσο, αυξημένα κολπικά υγρά, αιμορραγία ή δυσπαρεύνια και, εάν οι βλάβες είναι μεγάλες, μπορεί να δημιουργηθούν αποφρακτικά φαινόμενα στην ουρήθρα, στον κόλπο και στον πρωκτό. Οι λοιμώξεις είναι κατά κανόνα παροδικές και στις περισσότερες γυναίκες η ίωση μπορεί να περιοριστεί σε διάστημα εννέα μηνών έως ενός έτους από τη μόλυνση. Ακόμη και μετά την κλινική υποχώρηση των βλαβών, ο ιός δεν εξαφανίζεται, αλλά παραμένει σε λανθάνουσα κατάσταση.
Δεν υπάρχουν στοιχεία σχετικά με τη διάρκεια της μεταδοτικότητας των ασθενών, ακόμη και μετά την επιτυχή θεραπεία των κονδυλωμάτων. Οι ασθενείς είναι πιο μεταδοτικές εφόσον υπάρχουν ορατά κονδυλώματα, το ακριβές ποσοστό της μεταδοτικότητας όμως δεν μπορεί να προσδιοριστεί, πολύ δε περισσότερο στην υποκλινική φάση, όταν όλες οι ορατές βλάβες έχουν αποδράμει. Επιπλέον, ενώ η θεραπεία μειώνει το φορτίο της νόσου και κατ’ επέκταση τη μεταδοτικότητα, δεν αποκλείει τη μετάδοση και την εκδήλωση νόσου στον σεξουαλικό σύντροφο.
Οι ασθενείς πρέπει να γνωρίζουν ότι το προφυλακτικό μπορεί να μειώνει την πιθανότητα μετάδοσης του ιού και, εφόσον και οι δύο σύντροφοι θεωρούνται μολυσμένοι, μπορεί να έχει και θεραπευτική δράση, δηλαδή να μειώνει την πιθανότητα εκδήλωσης κονδυλωμάτων, μειώνοντας τη συνεχή επανέκθεση στον ιό.
Γενικώς, θα πρέπει να υιοθετηθεί ένας πιο υγιεινός και ισορροπημένος τρόπος ζωής που να συμπεριλαμβάνει μείωση, αν όχι διακοπή, του καπνίσματος, καθώς δεν υπάρχει μέχρι σήμερα καμία αιτιολογική θεραπεία που να εκριζώνει τον ιό HPV, και όλες οι θεραπείες είναι συμπτωματικές.
Δεν υπάρχει η ιδανική θεραπεία που να εξαφανίζει τα κονδυλώματα, καθώς όλες έχουν σημαντικό ποσοστό τοπικών ανεπιθύμητων ενεργειών και υποτροπών. Η επιλογή της εκάστοτε θεραπείας θα βασιστεί όχι μόνο στην εντόπιση, στη μορφολογία και στην έκταση των κονδυλωμάτων, αλλά και στις προτιμήσεις της ασθενούς.
Οι θεραπείες είναι:
- Συντηρητικές: τοπική εφαρμογή κρεμών ή διαλυμάτων.
- Χειρουργικές: κρυοθεραπεία, διαθερμοπηξία, laser.
